پيامك بي وفايي

پيامك بي وفايي

نبردی از وفا یک ذره بویی
به هر ساعت شوی مایل به سویی

فقط یک نکته میگویم قبول کن
عزیزم واقعا بی چشم و رویی !!!

دلم را مبتلایت کرده بودم

خودم را خاک پایت کرده بودم

ندانستم بی وفا هستی وگرنه

همان اول رهایت کرده بودم !

بی وفا!!

ایـن روزهـا نـه مـجـالـی
بـرای دلـتـنـگـی دارم
و نـه حـوصـلـه ات را..
ولـی بـا ایـن هـمـه،
گـاه گـاهـی دلـم هـوای تـو را مـیکـنـد

مطمئن باش ، برو ...

ضربه ات كاری بود ، بی وفایی کردی..دل من سخت شكست ...

و چه زشت به من و سادگیم خندیدی

به من و عشقی پاك ، كه پر از یاد تو بود ...

و به این قلب یتیم

كه خیالم می گفت تا ابد مال تو بود ...

تو برو تا راحت تر

تكه های دل خود را آرام سر هم بند زنم

آئین عشق بازی دنیا عوض شده است

یوسف عوض شده است ، زلیخا عوض شده است

آن بی وفا کبوتر جلدی که پر کشید

اکنون به خانه آمده اما عوض شده است

هر رهگذری محرم اسرار نگردد
صحرای نمکزار چمن زار نگردد
هرجا که رسیدی طرح رفاقت مکش ای دوست
هر بی سر و پا یار وفادار نگردد

رفتی دلم شكستی این دل شكسته بهتر
پوسیده رشته ی عشق از هم گسسته بهتر
من انتقــام دل را هرگــــــز نگیـــــرم از تو
این رفتــه راه ناحــق در خون نشستــــه بهتر

شب شرابی خوردم و مستی مرا در بر گرفت , بی وفاییت آمد به یادم , هستیم آتش گرفت.

بی و فایی کردی و گفتی نفرین میکنی ؟

گفتم نه ...فقط از خدا می خواهم که هیچ کس اندازه من دوستت نداشته باشه....

هنوزم از خدا می خواهم که هیچ کس اندازه من دوستت نداشته باشه.....

ببین خدایی با دلم چه کردی این کارا رو با دل دیگه کردی؟
هیچکی مثه من نازت و خریده؟ هیچکی با رویای تو پر کشیده؟
برو ولی اینو یادت بمونه تو قول دادی بی وفای دیوونه

هرگز نشد بیای پیشم بگیری دستای منو
بدونی من عاشقتم گوش کنی حرفای منو

تو بی وفا بودی ولی اونی که برات میمرد منم
تا زنده ام دوست دارم اینم کلام آخرم

گر تو را از ابلهی کردم رها ، برمن ببخش
ر سر پیمان نه بر مهر و وفا ، بر من ببخش

راه ورسم عاشقی را نا بلد چون کودکان
اشتباه و ناروا کردم خطا ، بر من ببخش

چه امید بندم در این زندگانی
که در نا امیدی سر آمد جوانی

سرآمد جوانی و ما را نیامد
پیام وفایی از این زندگانی . . .

در این بازار نامردی به دنبال چه می گردی؟

نمی یابی نشان هرگز از وفا و جوانمردی

برو بگذر از این بازار ، از این مستی و طنازی

اگر چون کوه هم باشی در این دنیا تو می بازی

یاران به خدا که بی وفایی مکنید

با عاشق دلخسته جدایی مکنید

یا آن که وفا می کنید تا آخر

یا آنکه از اول آشنایی نکنید

آنقدر رسم وفا مرده كه ترسم مجنون گر زنده شود یادی ز لیلی نكند

سكوت دردناكترین پاسخ من به بی وفایی های توست!

چه امید بندم در این زندگانی
که در نا امیدی سر آمد جوانی
سرآمد جوانی و ما را نیامد
پیام وفایی از این زندگانی

کاش هرگز در محبت شک نبود
تک سوارمهربانی تک نبود
کاش بر لوحی که بر جان دل است
واژه ی تلخ خیانت حک نبود

حیف این چشمهام که برای چون توی بی وفا و بی ارزشی اشک ریخت!

و چه ساده دلم که هنوزم دوست داره

از قدیما گفتن کوه هرگز به کوه نمیرسه بی وفایی کن ولی بدون آدم به آدم میرسه

یك روز فكر میكردم اگر او را با غریبه ای ببینم شهر را به اتش میكشم اما امروز برای دیدنش حاضر نیستم حتی كبریتی روشن كنم

شنیدم سخن ها ز مهر و وفا ، لیک

ندیدم نشانی ز مهر و وفایی

نیاز عاشقان معشوق را بر ناز می دارد
تو سر تا پا وفا بودی ، تو را من بی وفا کردم

اگرچه نازنینان را وفا نیست / گلستانی چو باغ آشنا نیست

اگر بر چرخ هفتم پا گذارم / دلم یک لحظه از یادت جدا نیست

دلتنگم آنچنان که اگر ببینمت بکام ، خواهم که جاودانه بنالم به دامنت ، خواهم که جاودانه بمانی کنار من ، ای نازنین که هیچ وفا نیست با منت

وقتی فهمید میخوامش ، خندید و رفت

التماس رو تو چشام دید و رفت

با تمام خوبیهام اون بی وفا

رنگ غم تو چشام پاشید و رفت

دل من همی داد گفتی گواهی
که باشد مرا روزی از تو جدایی
دریغا دریغا که آگه نبودم
که تو بی وفا در جفا تا کجایی

رفتم ، مرا ببخش و مگو او وفا نداشت

راهی بجز گریز برایم نمانده بود

این عشق آتشین پر از درد بی امید

در وادی گناه و جنونم کشانده بود

این همه مهربونی رو از تو چطور باور کنم ؟

توو این قحط وفا که عشق ، صورت کیمیا داره

مرا بازیچه خود ساخت چون موسی که دریا را
فراموشش نخواهم کرد چون دریا که موسی را
خیانت غیرت عشق است وقتی وصل ممکن نیست
چرا آشفته می خواهی خدایا خاطر ما را

با دلی که بویی از وفا نبرده است
جور بیکرانه و بهانه خوشتر است
در کنار این مصاحبان خودپسند
ناز و عشوه های زیرکانه خوشتر است

خوشا آنان که در بازار گیتی
خریدار وفا بودند و هستند
خوشا آنان که در راه رفاقت
رفیق با وفا بودند و هستند

شمع اگر سوخت و به پروانه وفادار نبود
من بر آنم که بسوزم به کنارت ، ای دوست

رسم ما آوارگان ترک وفای دوست نیست

رسم ما دریا دلان خشکیدن احساس نیست

ما محبت را به نام دوست ارزان میکنیم

تا صداقت زنده است ما هم رفاقت میکنیم